Fries Hollands, Zouteveense Polder (2012).

Holstein Friesian, Klaas Engelbrechtspolder (2011).

Fries Roodbont en Red Holstein

Red Holstein, Woudweg (2016).

Fries Roodbont is een variant op het zwartbonte Fries Hollands, maar was lange tijd niet erg gewild. In 1957 werden, met de oprichting van de Vereniging van Roodbontfokkers in Friesland, de nazaten van de zwartbonten als volwaardig beschouwd. Internationaal werd de roodbontfactor lang als een erfelijk gebrek gezien. Roodbonte kalveren van zwartbonte Holstein Friesian koeien werden pas vanaf de jaren zeventig van de vorige eeuw in de stamboeken genoteerd en kwamen vanuit Amerika naar Nederland onder de naam Red Holstein. Ook in Midden-Delfland zijn deze dieren veelvuldig aanwezig.

Maas-Rijn-IJssel (MRIJ)

Maas-Rijn-IJssel (MRIJ), Abtswoude (2012).

Het roodbonte koeienras Maas-Rijn-IJssel (MRIJ) werd vooral toegepast in het rivierengebied en kenmerkte zich om zijn sobere melkproductie als een typische 'dubbeldoel' koe. De naam werd in 1906 geïntroduceerd bij een inventarisatie van rundvee. In Midden-Delfland wordt dit ras op beperkte schaal toegepast.

Blaarkop

Blaarkop, Klaas Engelbrechtspolder (2011).

De zwarte en rode Groninger Blaarkop, met karakteristieke blaar rond de ogen, is een typische dubbeldoel koe: een bescheiden melkproductie en goede vleesvorming. Hun aantal bleef betrekkelijk gering. In het begin van de jaren tachtig van de vorige eeuw kregen in zuidwest Nederland blaarkopkoeien een zwartbonte Holstein als KI-partner (KI = kunstmatige inseminatie). De melkproductie steeg maar het typische haarpatroon verdween geleidelijk aan. Oprichting van het Blaarkop Rundvee Syndicaat moest ervoor gaan zorgen dat de Blaarkop weer raszuiver wordt. Het aantal Blaarkopkoeien bleef beperkt in aantal, ook in Midden-Delfland.

Lakenvelder

Lakenvelder, Zuidbuurt (2008).

Het ras Lakenvelder, regelmatig aangeduid met kasteelkoe, is nooit op grote schaal toegepast. Aan het begin van de twintigste eeuw werd een stamboek opgericht om het met uitsterven bedreigd ras een nieuwe impuls te geven. Echter dit stamboek hield geen stand. De redding van de soort kwam uit Amerika, waar in 1886 een stamboek werd opgericht met uit Nederland geïmporteerd dieren. Vanaf 1977 kwam er sperma uit Amerika en later ook enkele stieren.

Montbéliarde

Montbéliarde, Dorppolder (2012).

De Franse stad Montbéliard, gelegen in de buurt van Besançon en de Zwitserse grens, is de naamgever van dit ras. De roodbonte dieren met een witte kop zouden hun oorsprong hebben in het Zwitserse Simmental. Met een goede melkproductie en robuuste lichaamsvorming groeide de populariteit; vanaf ca. 1990 ook in Nederland. Veelvuldige kruising vond plaats met Holsteinkoeien (zowel zwart als rood) om deze meer robuust te maken met gelijkblijvende melkproductie.

Jersey

Jersey, Kralingerpolder (2017).

Het verhaal van de Jerseykoeien op het Kanaaleiland Jersey is vergelijkbaar met dat van het Fries Hollands ras. Jerseykoeien kwamen in Amerika terecht nadat ze op schepen de bemanning van melk hadden voorzien. Het ras werd in grote delen van de wereld populair. Dit stimuleerde de georganiseerde fokkerij op het eiland Jersey en inspanningen werden gedaan het ras zuiver te houden. De relatief kleine koeien staan bekend om een hoog gehalte aan vet en eiwit.

Brown Swiss

Brown Swiss, Aalkeetbuitenpolder (2012).

Dit in Amerika doorgefokte Braunviehras werd geïmporteerd onder de naam Brown Swiss. Dit resulteerde in grotere melkkoeien met goed gevormde uiers, die uitblonken in vet- en eiwitgehalte. In Nederland bleef hun aantal vooralsnog beperkt.

Witrik

Witrik, Duifpolder (2013).

De witrik kenmerkt zich met een witte aalstreek over de rug en een gestippelde kop, een dominant vererfde eigenschap, die ook het oerrund al had. Om deze reden waren deze dieren niet gewild. In 1950 werd bepaald dat Witrik stieren niet voor voortplanting mochten worden gebruikt. In 1958 werd het Nederlandse Aalstrepen- of Witrikkenstamboek opgericht, maar dit had geen lang leven. De oprichting van een eigen KI-vereniging in Noord-Limburg werd de redding van dit ras, waaraan sommige boeren speciale eigenschappen toekennen.

Fleckvieh

Dit van oorsprong Zwitsers ras verspreidde zich over de hele wereld als dubbeldoelras. Kenmerken zijn een rood-oranje vacht, steil omhoog gebogen hoorns (alhoewel er nu ook een hoornloze versie bestaat) en een witte kop. Ook in Nederland groeit de populariteit. De Nederlandse fokkerijorganisatie CRV kocht hiervoor KI-verenigingen uit Duitsland en Tsjechië. In Midden-Delfland wordt er op een paar veehouderijen enkele Fleckviehkoeien gehouden.

Fleckvieh, foto Wikipedia.

Belgisch Witblauw (BWB)

Belgisch Witblauw, Barhoeve Maasland (2011).

Dit ras staat wereldwijd bekend om zijn vleeskwaliteit. Oorspronkelijk was het een dubbeldoel koe, waar ook de melk- en boterproductie behoorlijk was. Na doorfokken bleef alleen het dikbiltype over. Vanaf de jaren tachtig van de vorige eeuw was een keizersnede bij stamboekvee algemeen geaccepteerd.

Limousin

Limousin, Polder Schieveen (2013).

De oorsprong van dit ras ligt in de buurt van het Franse Limoges, Dordogne. De kleine dieren werden daar vooral gehouden om te werken. Door gericht fokken werden de koeien meer geschikt voor de vleesproductie. Vanaf het midden van de twintigste eeuw werd de Limousin wereldwijd populair. Ook in Nederland werd een stamboek opgericht. De koeien worden ook wel gebruikt om natuurgebieden te begrazen.

Black Aberdeen Angus

Black Aberdeen Angus, Duifpolder (2018).

Deze van oorsprong Schotse, zwartglanzende dieren, staan vooral bekend om de kwaliteit van hun vlees. In Amerika, Canada en Australië werd dit een veel voorkomend vleesras. Ook deze dieren kunnen probleemloos het hele jaar buiten vertoeven.

Wagyu

Wagyu, Foppenpolder (2018).

Dit oorspronkelijk trek- en lastdier uit Japan werd pas vanaf de negentiende eeuw gefokt om zijn uitstekend, dieprood vlees. De hoge prijs hiervan remde de groei van dit ras in Nederland. Ook tegenwoordig wordt de Wagyu nog weinig toegepast.